Sien Godderis
Sien Godderis vertrekt vanuit een fascinatie voor het imperfecte.
Dit situeert zich op niveau van materiaalgebruik en opbouw, maar ook gevoelsmatig en qua onderwerp komt het imperfecte en een bijhorende kwetsbaarheid tot uiting.
Godderis maakt onderdelen, breekt onderdelen en assembleert bewust met zichtbare montagetechnieken.
Het zichtbaar laten van breuken, het ondersteunen van wankele poses en het samenstellen van onderdelen gebeurt met een duidelijk uitgangspunt.
Het is een bewuste actie, waarbij de schade en de herstellingen de identiteit van de sculptuur mee bepalen.
Godderis herkent en erkent de materiële historiek van de sculptuur en omarmt het materiaal als een verzameling artefacten.
De breuken en de herstellingen zijn beeldbepalend en subtiel aanwezig, waardoor een abstract object toch een verhalend element met zich meedraagt.
Het betreft een reconfiguratie van bestaande ideeën, als een voor haar noodzakelijk proces. Dit hangt ook samen met zelfreflectie en het proces van het in vraag stellen van haar eigen levenshouding.
Zij stelt daarmee haar voorgenomen intenties in vraag en confronteert de toeschouwer om samen uit een vooropgestelde comfortzone te treden.
Maar eigenlijk is het spelen.
Schetsen en tekeningen vormen een hulpmiddel om een herkenbare vormentaal te ontwikkelen.
De sculpturen lijken op artefacten, organische resten die stilistisch soms herkenbare elementen bevatten van historische bouwstijlen (hier wordt verwezen naar de dichte connectie van de creaties met mijn beroepsmatige aanwezigheid in historische gebouwen) of van stillevens. In vroeger werk is er ook een referentie naar iconografie en een ex-voto cultuur.