Hans van Bijnen
Hans van Bijnen (Vlijmen 1962) volgde de opleiding aan Sint Lucas in Boxtel. Lange tijd was hij werkzaam in de reclame. In 2003 vestigde hij zich als vrij kunstenaar.
In zijn beginperiode werkte hij op groot canvas en houten panelen, niet alleen met verf maar ook met diverse andere materialen. Mixed media. Toeval – door hem bilopaticum genoemd – speelde hierbij een belangrijke rol.
In 2005 betrok hij een atelier in de Hooisteeg in Waalwijk en naast de grote schilderijen en mixed media werken raakte hij gefascineerd door conceptuele kunst. Welke rol spelen gedragscodes, leefcodes en hoe kan een kunstenaar die verbeelden? Dit concept verwerkte hij in installaties en grote marionetachtige poppen, de laatste symbolen uiteraard voor hoe de mens wordt gestuurd door machten om zich heen. Hij ging zijn werk vanaf dat moment voorzien van barcodes zoals die in bijvoorbeeld supermarkten worden gebruikt. Scannen.
In zijn periode in Atelier Fellenoord greep hij tevens terug op meer illustratief werk, alsof er tijdelijk een rustpauze moest worden ingelast in het grootscheepse, het overweldigende. Realistische potloodtekeningen en kleine waterverfjes.
Onder invloed van de een aantal jaren geleden populaire nurture/nature theorieën – onder meer van Dick Swaab – over hoe de mens gevormd wordt door een combinatie van aangeboren en aangeleerde kenmerken, ging Hans op zoek naar de grenzen hiervan en de vrijheid die er nog overbleef.
Dit resulteerde in een serie vervormde DNA ontwerpen. Een aantal werd ook daadwerkelijk uitgevoerd in kleurige posters en was te zien tijdens de expo RaRaWieBenIk met Frans Hagendoorn en Clemens van Meurs in het Duvelhok in Tilburg.
In aansluiting daarop houdt Hans zich de laatste jaren bezig met de vrije vorm, waarbij schoonheid een steeds belangrijkere rol speelt. De esthetiek van de vorm, zou je kunnen zeggen. De inhoud wordt wat minder belangrijk, al blijft het streven naar vrijheid een essentieel element. Dit levert heel gevarieerde kunstvormen op. Van puinstukken tot metalen beelden.Mooi mag dus in zijn jongste werk, maar dan wel mooi met een rafelrandje.