Eva Louisa Tissen

How terribly wonderful. An open wound through which I touch. I, you, us
Mijn herinneringen van een vrijwillige vruchtafdrijving. Het zwijgen dat deze ervaring omsluit, is zowel van mij als van eerdere generaties – we ontmoeten elkaar in abstracte zelfportretten en getransformeerde ready-mades.
Verlangens naar kwetsbaarheid en de onderdrukking ervan worden belichaamd en herinneringen worden gevormd als plekken en momenten.
Een kast wordt gezien als metafoor voor een intergenerationeel onderdrukken van kwetsbaarheid, hier ontstaat een (re)conditionering van meubilair. Plekken voor verbergen en momenten van openheid komen tot leven: Een lade, een blauw beschermt sculptuur, parel tranen, openbarende tekeningen, een verlammend keramisch tapijt.
Bewegend tussen disciplines is er een onophoudelijke zoektocht naar intimiteit en confrontatie. Zal ik spreken of zwijgen?