Emmie Liebregts

Emoties, stress en trauma kunnen je vanbinnen in hun greep houden. Net zoals liefde volgens sommigen door de maag gaat, kan verdriet je darmen volledig in de war brengen.

Het werk van Emmie Liebregts (1996) heeft een rode draad: de privésfeer en het fysieke in relatie tot het mentale. Voorheen zette de kunstenaar vaak haar eigen lichaam in – bijvoorbeeld via performances – om psychosomatiek te onderzoeken en te verbeelden. De laatste tijd richt ze haar praktijk meer op onderzoek, met een focus op de geschiedenis van psychosomatiek binnen de psychologie. Ze werkt met contrasterende materialen, van een fleece-achtig textiel tot keramiek en metaal. Zo speelt de kunstenaar met zekerheid en onzekerheid.

Dit is een ander terugkerend thema in Liebregts’ werk. Aanvankelijk trekt het je aan met de zachte vormen en aangename kleuren, maar vervolgens activeert de kunstenaar het publiek door ongemakkelijke of vervreemdende beelden te integreren. Met haar praktijk biedt ze een plek voor twijfel, begrip en creatie, waar woorden worden vervangen door het tastbare.